Hipoplazja szkliwa zębów to zaburzenie, które objawia się niedoborem szkliwa. Jest niebezpieczne, ponieważ może skutkować poważnymi problemami stomatologicznymi, łącznie z utratą zębów. Zęby hipoplastyczne są nadwrażliwe i szybciej się psują, dlatego należy szczególnie o nie dbać.
Co to jest hipoplazja szkliwa?
Hipoplazja szkliwa zębów częściej występuję w przypadku zębów stałych, ale zdarza się także niedorozwój szkliwa u małych pacjentów, którzy mają jeszcze mleczne zęby. Hipoplazja szkliwa, czyli jego niedobory, skutkuje brakiem wystarczającej ochrony dla zębów. Szkliwo to bardzo twarda tkanka, która pokrywa zębinę w obrębie korony zęba. Jego brak naraża zębinę na choroby próchnicze.
Niedobór szkliwa może mieć postać niewielkich plamek w kolorze białym lub białobrązowym. Występuje wtedy hipoplazja plamkowa. Jeśli plamki są gęsto ułożone i zaczynają wyglądem przypominać plaster miodu mówi się o hipoplazji punkcikowatej lub dołkowatej. Kiedy niedobór szkliwa pojawia się w postaci bruzd na koronach zębów, mamy do czynienia z hipoplazją rowkowatą. Z kolei hipoplazja sierpowata ma postać pofałdowanych brzegów siecznych. Przy hipoplazji powierzchniowej, miejsce styku powierzchni zęba bez szkliwa, z częścią prawidłowo pokrytą szkliwem tworzy walcowatą powierzchnię.
Przyczyny hipoplazji
Stomatologia wyróżnia kilka przyczyn hipoplazji szkliwa zębów. Na pierwszym miejscu wymienia się choroby wieku dziecięcego, zwłaszcza zakaźne: ospa wietrzna i różyczka. Dzieci, u których często pojawiają się infekcje wirusowe oraz bakteryjne z wysoką temperaturą w przebiegu, są bardziej narażone na niedobory szkliwa w dorosłym życiu.
Nieodpowiednia dieta również ma wpływ na prawidłowy rozwój zębów a także to, czy pojawią się choroby stomatologiczne. W wypadku hipoplazji przyczyn należy upatrywać w diecie ubogiej w witaminy C, D, A, K, a także magnez, wapń, fluor i fosfor.
Hipoplazja szkliwa zębów może być spowodowana również przewlekłymi schorzeniami endokrynologicznymi. Nieprawidłowa gospodarka hormonalna zaburza proces powstawania szkliwa. Hipoplazja może mieć także podłoże genetyczne lub być konsekwencją nieprawidłowego zgryzu i chorób przyzębia.
Hipoplazja – leczenie
W gabinetach stomatologicznych można przeprowadzić zabiegi profilaktyczne, dzięki którym można uniknąć hipoplazji lub zmniejszyć jej skalę. Należą do nich lakowanie oraz fluoryzacja zębów.
Pacjenci, którzy mają niedobory szkliwa, często skarżą się na nadwrażliwość zębów. Jeśli stosowanie płukanek i past z dużą zawartością fluoru nie przynosi rezultatu, konieczne jest zabieg z wykorzystaniem lakierów do fluoryzacji.
Niewielkie zmiany hipoplastyczne mogą być odbudowane za pomocą materiałów kompozytowych, które stosuje się przy odbudowie w leczeniu próchnicy. Przed odbudową, lekarz usuwa przebarwienia na zębach albo je wybiela.
W wypadku sporych zmian pacjenci decydują się bardziej inwazyjne rozwiązania. Najpopularniejszymi z nich są licówki oraz onlaye, czyli nakładki na zęby. Zęby dotknięte hipoplazją często są mniejsze. Zdarza się także, że nie wyrosły dostatecznie. Wtedy stomatolodzy zalecają zastąpienie ich koronami. To pozwala pacjentom na komfort podczas żucia i rozdrabniania pokarmów.